Se na vida non houbese que comer, durmir e traballar aínda hoxe estaríamos a falar con Manuel Lourenzo. É dificil achar unha persoa coa que tratar tal diversidade de temas en profundidade. Teatro, poesía, historia, ou ben anécdotas cargadas dunha intelixente retranca. Por esta causa merece, co permiso doutros ilustres homes da provincia mindoniense, o calificativo de crack en xeral.
Este último sábado, 12/12/2009, o Matthews transformouse en escenario dunha tertulia de alto nivel. Foi de sete a dez (e non de catro a catro!) cando o amigo Manuel tornou en protagonista das Conversas galegas.
Grazas á súa intervención descubirmos moitos detalles da súa vida e da historia recente da nosa terra. Comezou lembrando os seus inicios na Coruña e o choque cultural (e lingüístico!) que supuxo aquel cambio para un rapaz da Ferreira do Valadouro. "Os pronomes desordeados, a gheada!" Naquel momento entrou en contacto con boa parte dos republicanos que aínda vivían nesta vila nos anos 50. Comezou facendo teatro nun tempo no que a censura prohibía falar galego. E ollo ao truco: podían ler os textos na nosa lingua, mais para introducilos ou explicarllos ao público só era permitido falar o castelán. O seu compromiso cultural e político levouno varias veces preso, dificultando o seu traballo, mais botou para adiante, abofé!
(editorialgalaxia.es)
"Don Ramón, Hamlet e Cunqueiro son os meus amigos".
Ademais de impulsor do teatro galego, leva nas súas costas unha longa experiencia no cine e na televisión. Sentados na mesa do Matthews non só coñecemos as súas impresións sobre eses dous mundos, ademais deunos novas dos seus últimos traballos. Mais houbo tamén tempo para a conversa informal, as anécdotas infantís do Valadouro, as historias de campismo e mesmo unha lectura improvisada de Cunqueiro, do que destacou a súa musicalidade perfecta. E ten razón, calquera fragmento dos seus textos ten a coerencia das notas dunha partitura.
Ben entrada a noite aínda estivemos un bo cacho a falar fóra do bar. E finalmente despedímonos. Durante tres horas compartimos impresións cun home que nunca deixa de satisfacer a súa curiosidade. Un rapaz que segue sendo dinámico, crítico e emprendedor.
Graciñas Manuel! Esperamos que gozases da experiencia tanto como gozamos nós.
Recomendamos a entrevista a M. Lourenzo en nosquedaportugal.blogspot.com
Unha pena que non estivera o àsado sábado na coruña. Sempre o admirei moito, inda que só o coñecía como mariñeiro de Mareas Vivas, e teríame gustado moito escoitar todas esas historias.
ResponderEliminarVémonos pronto Nico! ;-)
ResponderEliminar