Foto-reportaxe da excursión por Dexo

O 10 de Outubro do 2009, pasadas as 11:30 da mañá, sete expedicionarios partimos da Castañeira, en Lorbé. Tiñamos por diante seis horas de sendas costeiras, orballo, néboa e cantís espectaculares, con vistas ao Atlántico e á illa Marola.






Guiados polo Julio, pasamos xunto á fonte de Vigo e continuamos en dirección a Dexo. Un pouco antes de chegar, tomamos un desvío e comezamos a ver a costa.




Neste sitio, cando o día é soleado, a vista alcanza a costa de Ferrol, a ría de Ares e, con certa intuición, as illas Sisargas. Aquela mañá a brétema deslizábase sobre os cantís e rapidamente foi cubrindo os piñeirais. O mar estivo case oculto durante varios minutos, unha experiencia que produce risco e atracción.






Na pausa do xantar, depois dun intento fallido de entrar no muíño de Dexo, decidimos ir comer xunto á casa do pobo. A cincuenta metros encóntrase a igrexa parroquial, mandada construír polo arcebispo Xelmírez nos inicios do século XII. É unha das varias mostras de románico rural que se encontran na terra das Mariñas. O sitio, protexido polo cemiterio, inspira moita tranquilidade.

"Conversas no adro da igrexa, todos os domingos despois da misa":


:D

Máis adiante pasamos polo Río da Pedra, onde un lavadoiro do século XX recolle as augas que baixan do muíño. En poucos pasos chégase ao porto de Dexo. Cumpre indicar que o verdadeiro Porto é este. O que hai na enseada de Lorbé (nesta mesma parroquia) foi sempre coñecido como Portelo, algo irónico cando hoxe Lorbé é a base da maior flota pesqueira do concello e un importantísimo centro de explotación do mexillón. O porto de Dexo tiña un complicado sistema de varado, con dous grupos de guindastres que elevaban as embarcacións ata unhas rochas e, dende alí, ata o alto do cantil.








Tras pasar á esquerda da punta Rasa, aparecéusenos unha parte espectacular da costa na súa plenitude. Esta zona está chea de furnas e bufadoiros polos que bufa o vapor da auga. Fixemos paraxe nun sitio chamado precisamente punta Bufadoiro.










Como calquera iniciativa seria, tamén temos foto oficial.


Pouco despois, unhas palabras de reflexión e continuamos cara ao oeste xa en territorio de Serantes, parroquia á que pertence a tradicional vila mariñeira de Mera.






Dende a punta do Seixo Branco contémplase unha silueta da cidade moi semellante á que nos mostrou Cornide hai máis de douscentos anos. Mais o principal atractivo deste sitio é a impactante escaleira de pedra branca, con algunhas incrustacións de cuarzo, que recibe o nome de Seixo Branco. É visible dende a outra beira da ría.






E por último, contra as seis da tarde, chegamos á casa do fareiro de Mera, transformada nun interesante museu sobre a vida mariña e os sistemas de guía da baía da Coruña: a Aula do Mar. As vistas dende a terraza fan que esta sexa unha parada imprescindible. Franki, veciño de Dexo, encárgase de que todo marche ben nesta casa e exerceu de anfitrión durante a nosa visita.




A Costa de Dexo-Serantes é unha das mellores portas de entrada que ten a nosa comarca. Non só ten atractivos xeográficos ou etnográficos, no centro do Arco Ártabro é un excelente punto de observación de flora e fauna litoral.

Para nós esta excursión ten dimensión metropolitana, todo coruñés debería coñecer a contorna da súa cidade para así comprendela mellor. Por iso, dende as Conversas Galegas queremos anunciar que no futuro haberá novas excursións pedestres e temáticas!


Unha aperta e ata o próximo sábado... no local habitual!