11 de setembro de 2009

Xa levábamos ben tempo sen música...



Por iso presentamos "Coa lingua de fóra", canción do último disco do grupo galego Quempallou. Gústanos moito a letra, e tamén a interpretación. E disto último imos falar un pouco.

Se ouvimos ben, identificamos fenómenos que poden extrañar. Son as frases inda qu'algún non s'entere, que por ti x'o falo eu e qu'en galego sempre quixemos vivir. Isto ten a súa explicación.

En galego é moi común fusionar algúns sons vocálicos cando aparecen vogais no fin dunha palabra e no comezo da seguinte. A causa disto, unhas vogais siléncianse e outras ábrense, o que se coñece como sinalefa. Isto pode ser considerado por xente pouco informada como un defecto, mais en realidade é mostra de que o falante ten un bo dominio da fala, que se sente cómodo usándoa. O resultado é un falar fluído, non artificial nin entrecortado, e iso é o que debemos procurar.

É facil observar que o cantante realiza algúns finais de palabras engadindo sons de apoio. Estes non son especialmente propios da fala normal, mais emprénganse e empregáronse moito na música tradicional galega. Falamos do e auxiliar de moito traballiño deu-e, que tamén se une ao n nasal final en que trunfara a razonhe e que nos sae do corazonhe. Tendo en conta a métrica e a rima, estas son sílabas que completan a lonxitude desexada para cada verso.

En contraste con outras linguas como o inglés ou o francés, a maior parte destas características da lingua oral non se reproducen no galego escrito, aínda que está admitido o uso do apóstrofo para representar expresamente os mencionados fenómenos en frases ou expresións populares ditas por alguén. Sexa como for, son elementos que aportan información moi interesante para o lector.

Sen más preámbulos, "Coa lingua de fóra":

Xa levabamos ben tempo,
Fodidos por ben de anos,
Con aquilo de que había
Que falar o
castejano

Pero o pobo nunca quixo
Que lle trocaran a fala
Dicindo que a súa é boa
E que a nosa é a mala

E que foi que foi, que foi qué será
Din que temos lingua, e será
verdá?
E será
verdá,
e será
verdá,
Sácalla para fóra, non a agoches máis!!

Moito traballiño deu
Que trunfara a razón
para poder usar a lingua
Que nos sae do corazón

E agora que xa podemos
con liberdade empregala
non lla falamos ás nenas
non sexa que saian parvas!!

Úsana na vila
e no Corte Inglés,
Usámola todas,
como ten que ser
Úsaa o tío Xan,
e o avó Miguel
Usámola sempre,
úsaa ti tamén!!

Que se a nosa Terra é nosa,
A nosa fala tamén
Mira ti se somos ricos
Inda que algún non se entere

Así que se hai quen che diga
Que non lle gusta o galego
Ti dille non te preocupes,
Que por ti xa o falo eu,
Pero inda é boa vergoña
Non saber o que é DE TEU.

Bótallela xa, faino rabear
Con todo o dereito queremos falar
Dilles que non foi como eles din

Que en galego sempre quixemos vivir
Que en galego agora queremos vivir!!!


Sem comentários:

Enviar um comentário