Eu falo!

Alguén dixo que na Coruña non se fala galego. Como é iso? Isabel Risco desmonta este tópico co mellor humor:


"Porque aquí en Coruña tamén se fala galego, que carai, se daquí son as Irmandades da Fala, pero por favor!"

Que A Coruña é unha cidade galega sobra dicilo, mais nestes últimos meses tamén descubrimos que historicamente sempre turrou polo recoñecimento da nosa cultura. Efectivamente aquí tivemos as Irmandades da Fala, a Cova Céltiga, a Real Academia Galega, o grupo de teatro O Facho e outras moitas iniciativas galeguistas. Na Coruña fálase galego? Pois claro.

Para quen queira saber máis, eufalo.tv é un proxecto de documental colaborativo que partiu d' A Navalla Suíza e dun equipo de colaboradores de alto nivel.

É unha historia colectiva sobre a lingua, dende o punto de vista dos seus falantes. É, por tanto, unha historia feita a partir de pequenas historias, un discurso feito con moitos discursos diferentes e variados. Que cada quen tire as súas propias conclusións.

Non esquezades entrar!

O polbo primeiro cómese e despois...

Chave do título: Quen coñeza a frase ben saberá como remata. Quen non, deixe voar a imaxinación. ;-)


Viñeta irónica sobre as NOMIG (Estampas do mundo elegante, 1992).

Con motivo dun recente artigo publicado na web de Sei o que nos figestes... nos últimos 525 anos intitulado Carlos Luis Rodríguez em acçom, reparamos na figura dun insigne humorista gráfico que debería ocupar unha páxina completa na enciclopedia da banda deseñada. Falamos de Xesús Campos Álvarez, Chichi Campos, do que queriamos facer unha pequena referencia cunhas poucas obras e informacións que atopamos del na Internet, coa intención de descubrir máis sobre este autor co paso do tempo.


Benvido, Santidade (1989).

Non será este o único debuxante que visite as nosas páxinas, pois dende hoxe as Conversas Galegas teñen un espazo reservado para o humor.

BenvidAs á Masa Crítica da Coruña

No blog das Conversas Galegas tamén nos gusta coñecer as outras iniciativas que se realizan na nosa cidade:

Todos os primeiros venres de cada mes, un grupo de máis de trinta ciclistas xúntase na Praza de María Pita para facer un percorrido reivindicativo. Chámanse "A Masa Crítica", e forman parte dun movemento cívico internacional que comezou en San Francisco en 1992 . O seu lema é "Usa a bici todos os días, celébrao unha vez ao mes". Os membros deste grupo, que reclaman máis espazos para as bicicletas, traballan cada día por visibilizar este medio de transporte económico, limpo e saudable.

O traballo constante destes ciclistas críticos merece unha homenaxe, por iso queremos falar deles a través dunha parte do seu traballo. Con motivo do Día da Muller Traballadora, que celebramos hoxe, a Masa Crítica da Coruña editou este pasquín:

A BICICLETA, SÍMBOLO DA EMANCIPACIÓN DA MULLER Introdución Falar da bicicleta é falar da historia da humanidade posto que é parte inseparable dela, como o invento da electricidade ou do televisor. Pasou tanto tempo que nos esquecemos da enorme contribución que tivo na emancipación da muller a fins do século XIX. Desde a aparición da primeira bicicleta coas rodas de igual tamaño e transmisión por cadea en 1885, o seu campo de aplicación aumentou extraordinariamente (por exemplo, a policía, correos e ata o exército beneficiáronse do seu uso). Pero, sen dúbida, a bicicleta era un vehículo para uso persoal e no mundo da muller daquel entón alzouse como símbolo de emancipación. A muller a fins do S .XIX A II Revolución Industrial favoreceu o acceso da muller ao traballo e á educación; ao mundo máis aló da súa casa o que lle permitiu descubrir as posibilidades doutra vida. Nem bargante iso só sucedeu nos países máis industrializados, como EEUU, Gran Bretaña, Europa do Norte , Alemaña e en certa medida Francia. A pesar da incorporación da muller ao mundo laboral, en xeral, o que se esperaba dela era bastante parecido en todas as nacións de Europa occidental e EEUU. Considerábana un obxecto inculto, sen dereitos, que pasaba da posesión paterna á do marido ou fillos homes, que tiñan todo o poder sobre elas, ata non deixalas nin opinar nin escoller o seu propio camiño. Ata as súas roupaxes victorianas ían encamiñadas a inmobilizalas aínda máis: corpiños, longas e pesadas saias, chapeus e tacóns altos coaccionaban a súa liberdade de movemento e parecían simbolizar o constreñimento das súas vidas. Contribución da bicicleta á emancipación da muller O boom da bicicleta en EEUU, Inglaterra e Francia na década de 1890 tivo as súas consecuencias máis profundas no mundo feminino. Aínda que en Estados Unidos en 1895 as mulleres representaban un terzo da poboación ciclista, a súa popularidade viuse aumentada grazas á súa promoción, por parte das primeiras feministas, como medio para mellorar a condición feminina. A bicicleta melloraba a forma física, liberaba ás mulleres do xugo do corpiño e do marido, aumentaba a súa dignidade e levaba á igualdade de sexos. Esa mensaxe calou fondo entre as mulleres e desde todas as clases sociais comezaron a montar en bicicle ta. Estaba nacendo "A Nova Muller". Susan B. Anthony, unha das primeiras sufraxistas chegou a dicir: "a bicicleta fixo máis pola emancipación da muller que calquera outra cousa". Por suposto non faltaron voces críticas tanto ao lado feminino como masculino; instábase á non práctica dese exercicio ciclista "depravado e inmoral", xa que promovía "unha vestimenta indecorosa e facilitaba o contacto co outro sexo" o que levaba ás mozas á ruína e á desgraza. Moitos médicos aludían razóns hixiénicas para desaconsellala, e ata se chegou a dicir que "a fricción entre a muller e a sela causáballe un pracer sexual ilícito". Efixie de Susan B. Anthony nun dólar Bicis para mulleres e vestiario A pesar da cruzada contra as mulleres ciclistas, aos fabricantes non lles pasou inadvertido o potencial mercado feminino, pero este tiña un serio problema co seu vestiario, totalmente contrario á práctica de calquera exercicio físico. Por iso lanzáronse modelos de "bicis só para mulleres". O modelo máis exitoso, que chegou ata os nosos días, foi o que baixou a barra horizontal do cadro, permitindo que a saia non fose xa un encordio para montar en bici. As feministas foron un paso máis aló ao promocionar os bombachos, unha especie de pantalóns turcos frouxos que se anudaban por baixo do xeonllo, no corpo púñanse unha blusa, sen corpiño e na cabeza un sinxelo chapeu de palla. Unha vez máis as reaccións non se fixeron esperar, dicíase que ese terrible vestiario era un escándalo e "provocaba aos homes". Debido ás fortes críticas estes primeiros pantalóns femininos foron substituídos por saias-pantalón, que aínda así, ensinaban un pouco a pantorrilla. Nembargante, as innovacións no vestir axudaron a liberar á muller dos ríxidos patróns da moda de fins do XIX e a abrir o camiño para unha nova era de independencia feminina. Situación en España En España, que vivía ancorada no conservadurismo e o atraso económico respecto dos seus veciños, os movementos feministas, do mesmo xeito que a moda pola bicicleta, chegaron tarde e ben entrado o S.XX. Aínda nos anos 40 non era frecuente ver mulleres en bicicleta; as que se atrevían a utilizala facíano con saias ou, como moito, con saias-pantalón, pero aínda eran moi pouco habituais as mulleres ciclistas. Case ninguén se podía permitir ter unha bicicleta de recreo, polo que eran frecuentes os locais de aluguer. Con todo, os traballadores que vivían nos arredores das cidades e vilas utilizábanas como medio de transporte para acudir a traballar. Conclusións Durante a primeira metade do s. XX a bicicleta pasou por períodos de popularidade e desuso, aos que contribuíron as dúas guerras mundiais e a aparición dos vehículos de motor respectivamente. Con todo, a súa versatilidade e baixo custo fixo que se popularizase como medio de transporte entre as clases menos favorecidas contribuíndo a que tanto homes como mulleres a utilizasen nos seus desprazamentos. Actualmente, do mesmo xeito que fai cen anos, a bicicleta é un dos vehículos que máis fomenta a independencia. Por iso, nos lugares onde a muller aínda non goza do mesmo estatus que o home, a bici pode colaborar a conseguir un desenvolvemento verdadeiramente igualitario entre ambos os sexos. APOIÉMOLO ENTRE TODOS!! SACA A TÚA BICI Á RÚA , SEXAS HOME OU MULLER !! ÚNETE A NÓS TODOS OS PRIMEIROS VENRES DE MES - 20:00H EN MARÍA PITA MASA CRÍTICA CORUÑA - www.bicis.info/foro - http://www.bicis.info/

O 27 de febreiro en imaxes

Moitas grazas ao amigo Caralladas pola foto.

Na tarde do pasado 27 de febreiro, a mesa do Matthews encheuse de libros e revistas na estrea da nova colección bibliográfica. Trátase de publicacións galegas dende 1977 ata a actualidade, que pasaron polas mans de todos os asistentes. Nesta ocasión, o tema que máis tempo nos ocupou foi o das perspectivas das caixas de aforros. Ademais destes amigos, tivemos a visita dun atrevido veciño irlandés.