A imaxe definitiva e oficial do escritor.
Cando tentábamos facer unha presentación formal de João Guisan Seixas nas Conversas galegas, o pasado 16 de Xaneiro do 2010, encontramos un texto da súa autoría non só idóneo para ese fin, tamén difícil de superar. A súa lectura deunos a ocasión de falar in extenso sobre temas como as relacións Galiza-Portugal, a literatura portuguesa, as tradicións culturais da Raia ou a migración de galegos a Lisboa*, todos eles realacionados coas investigacións feitas polo propio João ao longo da súa traxectoria.
A relación de Guisán co portugués comezou cando na súa xuventude foi documentar nas aldeas de Oímbra e en Vilar de Perdizes os cantos de reis e as representacións (teatrais) da paixón. Eran poboacións veciñas e non podía evitar pasar a fronteira. Rápido descubriu a continuidade cultural e lingüística que existe entre os concellos norteños e os galegos.
Abaixo reproducimos o texto de presentación, "Auto-ortografia":
Baptizado como Juan Carlos (A Corunha, 1957), recebe ao se iniciar, de mui novo, no teatro galego (grupos O Facho, Teatro Circo) o nome de Xohán. Membro fundador, sem h, da Escola Dramática Galega, e com J da Associaçom Galega da língua, dá-se a conhecer, porém, como Xan no campo da literatura ao obter em 1977 o prémio de narrativa do Pedrón de Ouro. Como tal publica Número de Patente. Ao dar lume, mais tarde, Origem Certa do Farol de Alexandria, aparece na 1ª Ed. Xoán, na 2ª Joám e na 3ª, e até hoje, João, assinando assim também Um Cenário Chamado Frederico. Recebeu 6 prémios literários com X, e 0 com J. Por se fosse pouco, un dicionário de autores subsidiado atribui a obra dele a um tal Rodríguez. O barbeiro da sua rua, de pequeno, foi, infelizmente, o único que o tratou alguma vez de Carlos, e muitas de Carlitos. Ainda que o autor agora pensa que esse era o nome do cabelo que cortava.(Teatro Para Se Comer, 1997).
Nota: Apenas un ano despois, Guisan Seixas foi galardoado co I Prémio Eixo Atlântico de Textos Dramáticos, por A Tábua Ocre de Núbia (ou o Significado da Vida), desta vez como João.
(*) O galego era un personaxe habitual do teatro lisboeta no século XVIII; naquela época moraban na cidade máis de 40.000 traballadores do noso país que mantiñan fortes vencellos coa súa terra.
